Hoofdinhoud
Sinds de uitvinding van de spoorwegen in de 19de eeuw worden exotische bijen uit Zuid-Europa, of van nog verder weg, ingevoerd in West-Europa.
Deze bijen zouden nooit op eigen kracht over de Alpen en de Transsylvanische Alpen naar het westen zijn gegaan.
De inheemse zwarte honingbij is al 1 miljoen jaar geleden afgesplitst van de zuidelijke ondersoorten van de honingbij en onafhankelijk van die ondersoorten geëvolueerd.
Ze is aangepast aan de lokale klimaten in West-Europa, aan de lokale flora en aan het samenleven met alle andere bestuivers, zonder te concurreren.
De zwarte bij is om valse redenen in een slecht daglicht komen te staan bij imkers. De positieve kant daarvan is dat de zwarte bij niet door veredeling genetisch is verarmd, zoals dat bij exotische rasbijen het geval is.
Ze is daarom in staat om resistent te worden tegen nieuwe ziekten en parasieten. Zwarte bijen horen ook in de natuur te leven. Ze leven in holle bomen in de Europese bossen.
Aangezien ze een belangrijke rol spelen in natuurlijke ecosystemen en in de landbouw, is het belangrijk dat de zwarte bij terugkeert in onze bossen.

Het is zeer merkwaardig dat in Nederland de Natura 2000 gebieden en het nationaal park de Wadden gebruikt worden voor de vermeerdering van exotische bijen.

 

Aanmelding is verplicht, zie:

Lezing over De inheemse zwarte honingbij - IVN Nieuwkoop